Olaylar, insanlar, davranışlar, duygular üzerine kafa yoruyorum ama pek çok zaman düşüncelerim üzerine düşünmeyi ihmal ediyorum... Yazmaya başlayana kadar! Biraz durup, yavaşlayıp kendimi düşüncelerimin öznesi yapınca fark ediyorum ki ben aslında kendimi anlamak için yazıyorum.
"Yazmak" ve "düşünmek" birbirini besliyor. Yazdıkça düşünüyorum, düşündükçe yazıyorum. Bir kere bu "akış'a" girmişsem yazma coşkusu geliyor ardından.
Yazmak, düşüncelerle dans etmek gibi. Bazen düzenli, kurallı bir dans; bazen de ritmi doğaçlama takip etmek gibi. Ben yazılarımı çogunlukla kurallı bir dansa benzetiyorum. Belki ritme kapılarak daha çok dans etmeliyim. Simdi, su anda yazma üzerine düşünürken gördüm ki içindeki ritmi takip edip kelimelerle dans etmek bambaşka bir keyif.
