Oyun Yoluyla Davranış Değişikliği Kazandırma Grup Çalışması 1. ve 2. Oturumu

19 yıllık deneyimim sonucunda ailelere iletişim semineri vermenin harcadığım çabaya karşılık gelen bir fayda sağlamadığını gördüm. Bu yıl küçük ölçekli bir okulda olmanın avantajı ile küçük grup çalışması yapma şansı bulunca, tam istediğim fırsat dedim ve ebeveyn-çocuk arasındaki ilişkileri güçlendirmek, özellikle annelerin davranışlar konusunda farkındalıklarını arttırmak amacıyla; oyun temalı 6 oturumluk bir grup çalışması hazırladım. 2 aylık hazırlık süresi içinde, bu çalışmanın yerini bulup bulmayacağı konusunda zaman zaman endişelendiğim, daha etkili hale getirebilmek için dönüp dönüp değişiklikler yaptığım zamanlar oldu. Oturumlara başlamadan önceki akşam gerçekten heyecanlıydım. O kadar emeğe değecek miydi?

Oyun, ebeveyn-çocuk ilişkisinde yakınlaştırıcı ve kolaylaştırıcı bir etkiye sahip olduğundan oturumlarımın odak noktasını oyun oluşturdu. Psikolog Alteha Solter’ın “Oyun Oynama Sanatı” ve Deniz Altınay’ın “Psikodramada 400 Isınma Oyunu” kitaplarından faydalanarak hazırladığım oturumların ilkinde karşılıklı beklentilerimizi netleştirdik, tanıştık, çalışmanın ayaklarının yere basması için temel kavramları tartıştık, videolarla somutlaştırdık. İkinci oturumda 9 tür bağlanma oyunu hakkında konuştuk, örnek oyunlar oynadık, her evde yaşanan ortak sorunlardan bahsettik.

Grup içerisinde yaşananlar bu yazıda asıl paylaşmak istediğim aslında: Anneler birbirlerine tecrübelerini aktarmakta ve denedikleri çözüm yollarını paylaşmakta çok istekliydiler ve son derece katılımcıydılar. Oyun oynuyorlar, soru soruyorlar, not alıyorlar, fotoğraf çekiyorlar, tam yaşadıkları konuya parmak bastığınızda o heyecanla sözünüzü kesip yaşantılarından örnekler veriyorlar. Oyun oynamaya alışkın olmamanın getirdiği biraz mahcup ama hevesli olduklarını gösteren utangaç gülümsemeler eşliğinde harika katılım gösteriyorlar.

Daha ikinci oturumda annelerden olumlu dönüşler almaya başladım. Hırçın  ve saldırgan davranışlar sergileyen oğlunun sakinleştiğini, kendisi ile işbirliği yapmaya başladığını anlattı annelerimizden biri. Pek çoğu da farkındalıklarının arttığını anlatan geri dönüşler yaptılar. Bir kaç anne geriye dönük iç hesaplaşmalara girdiler. Bazıları sorgulamayı biraz ilerleterek bir yargıda bulundular ve bazı durumlarda farklı davranmış olmayı dilediklerini ifade ettiler, galiba biraz vicdanen huzursuz oldular desem yanlış olmaz. Kimsenin kendisini yetersiz hissetmesini istemediğimden Prof. Üstün Dökmen Hocamızın her zaman söylediği ve beni çok rahatlatan cümlesini tekrarladım: "Annelerin sayılabilir miktarda hataları vardır ancak sayılamayacak kadar çok artıları vardır; yalnızca sevgileri, her türlü hatalarını örtmeye yeterlidir."

Bu küçük grup çalışması beni gerçekten motive ediyor, heyecanlandırıyor ve yaşam enerjimi arttırıyor. Yıllardır içten içe hissettiğim şeyi artık yüksek sesle dillendirebilirim sanırım. Bir Psikolojik Danışman olarak en keyif aldığım çalışma alanı yetişkin eğitimleri. 

Bir 2023 Çalıştayı hikayesi...

2023 çalıştayı ile ilgili heryerden boy boy resimler, paylaşımlar yapılıyor. Farkettim ki benim de söyleyeceklerim var. 

Egitim vizyonu ortaya koyan Sayın Ziya Selçuk Hocamızın, koyduğu vizyon çerçevesinde içerik çalısması yapmak icin çaliştığım ilçede (her ilçede oldugu gibi) 2023 Çalıştayı yapıldı. Bu çalıştaya her okuldan isimleri belirlenen birer kişi resmî yazıyla (yani zorunlu) çağrıldı. Bizim okuldan ismim olmamasına rağmen ben de katılmak istedim ve idaremden onay alarak çalıştaya gittim. 

İçeri girdiğimizde İlce MEB’den bir sorumlu (adini vermiyorum) beni gördüğüne pek sevinmemis gibiydi zira suratından düşen bin parçaydı. İdareci arkadaşım kendisi ile selamlaştı ve hangi masalara oturulacagini öğrenmeye çalıştı. Ben zaten orada yoktum, dolayısıyla selamlasmayi gerektirecek bir durum da yoktu. Neyse, beyefendi konuşmanın sonunda eklemeyi ihmal etmedi: ”Sizin adınız yok hocam listemizde. Sadece adı olanlar masalara oturabilir.” Eveeeetttt....şimdi...beni tanıyanlar ne düşündüğümü tahmin etmiştir sanirim. “Sakıncası varsa kibarca açıklar ve ben ikna olurum, yoksa ben o masaya otururum” diye düşündüm, “Bir sorun oluşturacaksa ayrilabilirim ama buraya kadar geldim, sakıncası var mi?” diye söyledim (çok sakinim dikkatinizi cekerim). İşin özü şansımı biraz daha denedim yani. Burada pek çok şeyin altı cizilesi aslında; benimle senli benli konuşması, en baştan itibaren yüzüme bile bakmaması, havadan konuşma üslubu... neyse en sonunda bana “senin okulda işin yok mu hocam?” diye çıkışmakta buldu çareyi pek sayın, değerli, kıymetli hocam. Kafamdaki balonun icindeki yazıları görmesini isterdim ama inat ettim. Yazılar bekleyebilirdi. Dikkatimi dağıtmamalıydim. Mademki bana söyleyecek mantıklı bir cevabi yoktu, belli ki iletişimle ilgili büyük de sıkıntısı vardı. O zaman ben kendisini kâle almayacak, o masaya oturacak ve çalıştaya katılacaktım. Yanımdaki idarecimin olaya “mudur beyin haberi var” (Türkçesi, okulda işi olup olmamasndani sanane) şeklindeki müdahalesiyle masamızi bulup oturduk ve herseye rağmen... ekibimizle birlikte iyi de çalıştık. 

Şimdi düşünebilirsiniz bu tavrın nedeni nedir diye. Benim güçlü bir hipotezim var tabiki. Bağlı olduğum ilce MEB’deki bazı kişiler tarafından sanirim rahatsız edici bulunuyorum, kanun disi yaptıkları gorevlendirme konusunda gerek gösterdiğim tepki gerek açtığım dava nedeniyle sanirim kara listeye alındım. Bilemiyorum tabi. Sadece bir his. Dogru bildigini yapıyorsan, bunlar birer anı olarak belleğinde yerini alıyor ve insani daha güçlü yapıyor. Hak arayışında durmak yok yola devam. Böyle degil miydi yoksa?

#2023eğitimvizyonu #2023çalıstayı

Sezin Kolej’i eğitime nasıl bakıyor?

Ege için ortaokul arama sürecimizi daha önce burada yazmıştım. Okullar açıldı ve Sezin Koleji’nde ilk veli toplantısı yapıldı. Eğitime bakış açılarımızın örtüştüğünü düşündüğümüz için Sezin’i tercih etmiştik ancak tecrübeli bir özel okul velisi olarak yoğurdu üfleyerek yediğimizden, baştaki hislerimizin ve gözlemlerimizin doğru olup olmadığını görmeye ihtiyaç duyuyorduk. O nedenle toplantı benim için ayrıca önemliydi.

Açılış konuşmasını yapan Okul Müdürü Bahadır Özkan Bey, konuşmasında o kadar nokta atışlar yaptı ki kendisini dinlerken “bu müdür 5.sınıf öğrencisi ve velisi olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyor” dedim. Bu konuşmada beni heyecanlandıran önemli söylemlerinden bazılarını not aldım: “...güvendiğiniz için buradasınız, biz çocuklarınızın gelmeleri gereken noktayla ilgili bir yol haritası çıkarıyoruz, bu noktada okuldan mutlaka danışmanlık alın ve bize güvenin. İhtiyaç olduğunda size ulaşacağımıza güvenerek çocuklarınızı uzaktan takip edin... Biz düşmelerine izin veririz ama yaralanmalarına izin vermeyiz. Bırakalım hata yapsınlar... Okulumuzun değerleri bellidir, farklılık görürsek sakin yaklaşırız. Yanlış yaptın değil, nasıl düzeltirizi önemseriz”oldu.

Benim için öne çıkan diğer bir nokta ise “Sezin’de kimse yalnız kalmaz” söylemi idi. “Okulda önce kendilerini değerli hissetmeleri ve yalnız kalmamaları için çalıştık, şimdi yetkinliklerini ortaya çıkartmak için çalışacağız” diyerek aslında bir ortaokul velisinin nelerden endişe edebileceğini ve neler bekleyeceğini bildiklerini söylemiş oldu.

“Niteliğimizi arttırmayı önemsiyoruz. Bu yıl mekan düzenlemelerine ağırlık veriyoruz, fiziksel çevre üzerindeki değişiklikler sayesinde öğretmenlerin hayal güçlerinin, yaratıcılıklarının artacağını ve zihinsel esneklik kazanacaklarını düşünüyoruz. Öğretmen güçlüyse okul güçlüdür.” söylemiyle anlıyorum ki Sezin Koleji için eğitimde kalite öğretmenin kalitesiyle doğru orantılı.

Okulun akademik çalışmaları ve veli işbirliği üzerine konuşan Akademik Müdür Yardımcısı Pınar Turan Hanım: “Hafta içi 30-40dk; hafta sonu 1.5 saat olacak şekilde ödev planlıyoruz, ödeve müdehale/yardım edilmesini ya da birlikte ödeve oturulmasını istemiyoruz. Dersi derste öğrenmesi gerektiğini bilmesini, çalışma alışkanlığı ve kendi kendine yetme becerisinin gelişmesini istiyoruz. Bunun için de etüd ya da evde özel ders istemiyoruz, biz öğrencimizi yakından takip ediyoruz, o nedenle düşük not aldı çalıştıralım demeyin, bizimle konuşun” diyerek sanıyorum ki tüm velilerin içine su serpti. Ayrıca yine ayakta alkışlanacak diğer bir uyarıyı yaptı: “Lütfen çocuklarımızın ellerine yaprak test vermeyelim, soru çözdürmeyelim”

Şu saate kadar ayağa kalkıp alkışlamadıysam utandığımdan. Türkiye egitim sisteminde bir veli olarak omuzlarımda nasıl bir yük ve endişe taşıyorsam artık Bahadir Bey ve Pınar Hanım konuşurlarken öyle hafifledim ki kalkıp sarılmam işten bile değildi.

Bu ruhu uygulamalarda da göreceğimize inanıyor, bekliyor ve bunun için dua ediyorum.



- Posted using BlogPress from my iPhone

Bir okçuluk deneyimi

Ege okçuluğa başlayalı 4 ay kadar oldu. İlk üç ay haftada bir gün hobi grubuna gittikten sonra Demka’dan antrenörümüz Ayhan Kaya’nın yönlendirmesi ile Ege, klasik yayda haftada 3 gün yarışmacı gruba devam etmeye başladı.

Arkada oturmuş okçuluk antrenmanı izlediğim 3 ay boyunca “bu neden bir spor ki?” diye düşünmedim değil doğrusu. Bir gün denedim ve okçulugun ne olduğunu anladim. Bir kere bu spor insanın vücudundan son derece haberdar olmasını gerektiriyor. Siz günlük yaşamınızda kürek kemiklerinizin pozisyonuna kafa yorup, nerede nasıl durması gerek diye düşündünüz mü? Ben düşünmedim. Ya da kolunuzun yatayda ve dikeyde bilmem kaç derece açıyla pozisyon alması icin kendinize ayar çektiniz mi? Oku çektiğiniz elinizi çenenizin altından hizalamaniz ama bunu yaparken kafanızı arkaya doğru atmamanız gibi onlarca ayrinti sayabilirim. Tüm bunları yapmak için teknik bilgi yetmiyor. Söyleneni algılamak ve vücuduna onları yaptırabilmek, bunları yaparken de hedefe bakmak gerekiyor. Hedefe bakmak deyince öyle kafayı çevirip bakmaktan bahsetmiyorum.

Şöyle anlatayım: Hani vesikalık fotoğraf çektirirken kameraya bakacaksınız da fotoğrafçı gelir, kafanızı bir yana, omzunuzu diğer yana çevirir ve sonunda yamuk yumuk bir hal aldırır ya... Antrenör geliyor ve kafanızı hafif yan tutmanızı, tek gözünüzle bakmanızı ama bunu kafanızı çevirmeden burnunuzun oyuğundan yapmanızı istiyor. O sırada göğüs kafesinizi içeri doğru bastıracak, yayı çekerken omzunuzu şu kadardan daha geriye almayacaksınız diyor.
Doğru pozisyonu almam için hocanın anlatması yeterli oldu demek isterdim ama antrenörüm bir heykeltras inceligiyle çalismak zorunda oldugunu çabuk farketti. Tecrübe onemli. Sonunda hedefi tam ortadan vurdum. Ama yandakinin hedefini. Sevgili antrenörüm! Nişan aldığım hedefin, vurduğum hedef olmadığını itiraf ettiğimde cevap olarak; “farkındayım” derken, nasıl güldüğünüzü kaçırdığımı zannetmeyin. :)

Diyelim ki bu kısmı oturttunuz. Vücudunuzu olmasi gerektiği şekilde tuttunuz, bitmiyor. Saatlerce güneşin altında, ayakta, yüzlerce kez yay çektiğinizi hayal edin bir de. Sinir sahibi olurum ben. Hiçbirsey yapmadan güneşin altında sadece durmak bile bir işkence bence.

Neyse, keyifli ve anlaşılan o ki ayni zamanda gerekli bir deneyimmiş benim için. Bu deneyimin ardından baştaki düşüncelerimi hatırladıkça, ne büyük cahillik diyorum ve tüm okçulara saygılarımı sunuyorum.

Not: Buradaki tasvirlerimin antrenörün teknik açıklamalarından ziyade tamamen kişisel tasvirlerim olduğunun altını çizmek isterim.

- Posted using BlogPress from my iPhone

Ortaokul Seçerken...beklentiler, kriterler, izlenimler

Anaokulu seçimi, ilkokul seçimi derken, bir süredir ortaokul seçimi için araştırmalar yapıyorum. Beklentiler kişiden kişiye değiştiği gibi ayni zamanda kademeye göre de değişiyor. Benim orta okuldan beklentim;

• Akademik başarıyı çocukları yormadan ve baskı altında hissettirmeden yakalaması,
• Okul içi, ulusal, uluslararası çeşitli yaşantılar yoluyla çocukların çok yönlü ve aktif olmalarının sağlanması, 
• Okulun butik olması; çocukların kalabalıkta kaybolmayıp, okulun önemli bir parçası olduğunu hissetmesi,
• Okulun kazandığı maddi geliri kapasite arttırmak için değil, kaliteyi çok yönlü arttırmak için kullanması,
• Öğretmen eğitimlerine önem vermesi,
• Geliştirici, hoşgörülü ve huzurlu bir okul ikliminin olması,
• Oturmuş bir sisteminin olması.

Anadolu yakasında pek çok okul olmasına rağmen benim ilgilendiğim okullar şunlar oldu;

• Çevre Koleji,
• İELEV
• Erenköy FMV Işık,
• Irmak Koleji,
• Marmara Koleji,
• Sezin Okulları

Yazımın bundan sonraki kısmında bu okullar hakkındaki izlenimlerimi paylaşacağım;

ÇEVRE KOLEJİ

İnternet sitesini incelediğimde, okul idaresi ile yaptığım görüşmede ve eğitimciler arasında yaptığım sohbetlerde gördüm ki ön plana çıkan nokta akademik başarı. Okulun sitesinde, liseye öğrenci yerleştirmede %100 başarı ve öğrencilerin köklü liselere yerleştikleri ifade ediliyor. Ayrıca veliler ve eğitimcilerle yaptığım sohbetlerde okulun iyi bir dil eğitimi verdiği yönünde de kanaat ortak. Ancak aldığım bilgiye göre (bunu okuldan da doğrulamak gerekiyor) okulda "övgü ve uyarı belgesi verme" şeklinde bir uygulama olduğu söyleniyor ki bu tip uygulamaların zararlarına burada girmeyeceğim.

Okul, öğrencinin yoğun tempolu çalışmayı sürdürebilmesini istiyor.Tüm bunlara baktığımda genel resim gösteriyor ki okul akademik alanda adından söz ettirmek isteyen bir okul. Beklentiyi karşılayamayan çocukların ailelerine okul nasıl yaklaşıyor? sorusu da bu okulu düşünenler için mutlaka araştırılması gereken sorulardan.

Biz temelde beklentilerimiz örtüşmediği için aklımıza takılan konuları ayrıntılı soruşturmaya ihtiyaç duymadık. O nedenle yazıyı okuyanlar sorularına cevap bulmaktan öte, daha çok soru bulmuş olacaklar sanırım.

İELEV 

Öncelikle okulun konumu çok merkezi sayılmaz, sakin bir bölgede diyebiliriz. Okulda birinci ağırlıklı dil Almanca. Ege'nin Almanca ağırlıklı eğitime uyum sağlayıp sağlayamayacağı konusunda endişemizi okul müdürü ile paylaştığımızda aldığımız cevap; Almancası yeterli olmayan öğrenciler için Ağustos ayında yoğun Almanca eğitimi verdikleri, okul açıldığında da hafta sonu ek çalışmalarla çocukları destekledikleri ve bu şekilde bir yılın sonunda çocukların açığı kapatabildiği yönünde oldu. Yoğun Almanca'ya rağmen İngilizce departmanlarının aktifliği; JMUN vb. İngilizce etkinliklere ve organizasyonlara katılıyor olmaları yabancı dil eğitimi açısından altı çizilen bir diğer nokta idi.

İngilizce departmanında Class Dojo uygulaması kullanılıyor. Class Dojo ile ilgili ayrıntılı bir yazı dizisi yazmıştım, burada ayrıntılara girmeden sadece tüm velilerin bu yazı dizisini okuması ve çocuklarını bu tip uygulamalardan koruması gerektiğini söylemekle yetinelim. Dojo ile ilgili endişemi dile getirdiğimde, uygulamanın sadece ders takip içerikli kullanıldığı, davranış değiştirme ya da disiplin/kontrol etme amaçlı kullanılmadığı ifade edildi.

Müzik derslerinde branşlaşma var fakat müzik dersliklerini gezerken piyano bir veya iki tane görebildim. Açıkçası anlayamadım, gezdiren kişiye sordum ama net bir cevap alamadım: Piyano seçen çocuklar nasıl ders işliyorlar? İELEV'de kalabilseydik sorumun cevabını netleştirmem mümkündü ama gerek kalmadı.

Okulu gezerken çalışan personelin güler yüzlü olduğu, çalışanlar ve müdür arasında sıcak bir ilişki olduğu görülüyordu ki bunu çok önemsiyorum. Okulda kendimi istendik ve rahat hissettim ki bunu da çok önemsiyorum. Class Dojo ve müzik konusundaki kafa karışıklığım dışında okulla ilgili kesinlikle olumlu bir izlenimim oldu fakat buna rağmen Almanca eğitiminin yoğun olması nedeniyle oğlum istemediği için okulu listemizden eledik.

Not: Yazının devamında Erenköy Işık, Irmak ve Sezin Okulları olacak. Marmara Koleji hakkındaki yazıma ise üzerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.