Kendi anne ve babasıyla aynı sehirde oturan arkadaslarıma imreniyorum. Bazı arkadaslarim hem anneanne hem babaanne şansına sahip, alinmayin da onlara illet oluyorum, fesatlaniyorum.
Oğlumu cok seviyorum da ama insaf yani...bir günden bir güne Murat'la sinemaya gidemedik, İzmir kordonun yerini tutmaz ama bir Porsuk boyunda gezemedik, sessizlik icinde, bolunecek telasi yasamadan sohbet edemedik. Murat'la başbaşa kalabildiğimiz ender anlardan biri sehirlerarasi yolculuk yaparken Ege'nin arabada uyuduğu saatler. Burada da sorun şu ki arabada tek uyuyan Ege degil. Küçüklüğümden beri arabalar bende aynı etkiyi yaratır.
Size de olur mu bilmem? Hani cocuk uyumaz sizi de uyutmaz, sonra cocuk bir gün uyumaya baslar ama siz simdi uyanacak telaşından bir türlü rahatlayıp uyuyamazsiniz ya. İste böyle birsey, esinizle bir türlü sakın bir zaman dilimi bulamayip sonra bulunca da saskin saskin birbirinize bakakalirsiniz. Aslinda konusmak isteyip de konusamadiklarinizin listesini ortaya cikarma zamanidir. Bizim evde zaman zaman durum aynen bu.
Simdi siz söyleyin hem anne hem kayınvalideyle aynı sehirde oturtulmaz mı yani?
Yazmanın tadına doyum olmuyor...
sanırım iyi birşey ( herzaman değil).
YanıtlaSil"Her zaman degil" görmesinler sakın Elif:))
Siloturulur arkadaşım.oturulmazmı. en azından şu oluyo hastalandıklarında süper oluyo. gönül rahatlığıyla bırakıyosun.
YanıtlaSilHastalık konusu tam denk geldi. İki gündür gribim, keske annem olsaydı da hem bana hem oğlana baksaydı:(
Silbence oturulur çok da süpper olur:) Ama bölee yürüyerek ulaşılacak mesafede değil:)) Birascık uzak ama yakın anladınız siz:)) Çokk sevgilerimle:))
YanıtlaSilAnladık biz onu:)))
Silblogger anneler birbirini izliyor, ben seni izlemeye aldım, bende seni bloguma beklerim
YanıtlaSilHosgeldin Güfte
SilBiz çok şanssısız bu konuda, benim çocuklarım ananeyi de babaneyi de göremediler maalesef... Ben Eskişehir'liyim tüm ailem akrabalarım burda oturuyor ama annemi erken kaybettiiğim için ben de uzakta oturanlardan farksızım. Kardeşlerim sağolsun nadirde olsa onlara bırakabiliyorduk tek çocukken. Şimdi iki çocuk oldu zor oluyor:(
YanıtlaSilDilekcim cok üzüldüm, basınız sagolsun, anneanne babaannenin yeri hep ayrıdir bilirim.
SilBence de yakın oturulmalı ama çok yakın değil.Hani böyle üst katımda kaynanam alt katımda kayın validem oturmasın.Yada karşı komşum annem olmasın.Ama bana bize yakın olsun.Çok yakın değil ama yakın :P Hani çok ihtiyaç duyduğumuzda çok özlediğimizde onlar bizi çok özlediğinde hasta olduğumuzda mutluluğumuzu paylaşmak istediğimizde bir web kamerasından bağlanmak yerine hep beraber olabileceğimiz ancak evimizin içine müdahale edemeyecek kadar uzaklıkta olsun.Sonuçta biz onlarsız onlar bizsiz yapamazlar.Kolay gelsin :)
YanıtlaSilAltli üstlü oturup da bundan memnun olan hiç duymadım, sanırım herkes mahrem alanını korumak istiyor, cok içli disli olunca sorun çıkıyor elbet...
SilBiz de üç çocuğumuzu 11 yıldır o şehir senin bu şehir benim geze geze tek başımıza büyütüyoruz.Sizdeki mahrumiyetler aynen bizde de mevcut.İkimiz de öğretmeniz.En sonunda memleketlerimizde kontenjan açılacak ve gideceğiz.Ama ben alıştım böyle başıma buyruk.Sıkılırım en ufak bir müdahalede.Yok yok böylesi daha iyi.İnsan kimseye sırtını dayamadan bakıyor başının çaresine.Allah dağına göre kar verir.
YanıtlaSilBen kafama göre gezebilme ihtimalini seviyorum ama karışılmasini istemem tabii.
Sil