"İçimden birşeyler akıp gitti"

17 yıllık meslek hayatımda yaptığım görüşmeler içerisinde, daha önce yaşamadığım tarzda ve yoğunlukta bir duygu yaşadım. 

Tek basına, üzgün şekilde oturan bir çocukla karşılaştım geçen hafta. Yanına gittim. İlk başlarda benimle hiç konuşmadı. Hep yere baktı. Bir derdi olduğu belliydi, söylemek istiyor ama söyleyemiyor gibiydi. Ne de olsa beni hayatında ilk kez görmüştü, bana açılmak onun icin kolay olmasa gerek diye düşündüm. Tek yönlü konuşmalara biraz daha devam ettim. Sonra sonra kafa sallamalar ve kaçamak göz temaslari başladı. Ne zamanki içindeki birşeylere parmak bastim, o zaman dikkatini çektim, gözlerime kaçamak bakmayı bıraktı, kısa bir an sonra ağlamaya başladı. Ağlamasına kendisi de şaşırmış gibiydi. O an, sonradan annesine ifade ettiği gibi "içinden birşeylerin akıp gittiğini" ve kendisini durduramadigini hissettim. Ona sarıldım. 

Görüşmemizin sonunda, biraz daha rahatlamış gibiydi. Annesine dahi söylemeyip içinde taşıdığı sorunu ile yalnız hissetmiyordu artık. Yaşadığı bu anı sonradan "sanki içimden birşeyler akıp gitti anne" diye tanımlamıştı. Ne ben ne de başkası o duyguyu bu kadar güzel ifade edemezdik. 

Çocuklar çok içten. Psikolog olmayı insanlarla yakından çalışma şansım olacagi icin seçmiştim ama geriye donup onca yıla bakınca diyorum ki; iyi ki okullarda Psikolojik Danışman olarak çalışıyorum. Bir çocuğun ruhsal dünyasında fark yaratabilmek dünyanın en tatmin edici duygusu olsa gerek. 

Bir Psikolojik Danışman olarak neyi kabul etmiyorum?

Bir konuşma yapılmıştı bakanlık yetkilisi tarafından, şimdi de bir yönetmelik çıktı.

Yapılan açıklamada ve çıkan yönetmelikte o kadar çok karşı çıkılacak nokta var ki...ben içlerinden en akla uymayanlardan (“akla uymayanlar” ifadesi ile ilgili olarak; yazarın Psikolojik Danışman kimliğinden çıkmama gayreti diyelim)bahsedeceğim.

Ben Psikoloji Lisansımın üzerine
Eğitimde Psikolojik Hizmetler Yüksek Lisansımı "joker öğretmene" döndürülmek için yapmadım. Yönetmelikte alanımıza temel teşkil eden bölümler tanımlanmamış; yani isteyen gelsin denmiş, kimin hangi bölümü okuyup bitirdiğinin bir önemi yok. Psikolojik Danışman tanımı da yok hatta yönetmelik içinde bizlere “bu elemanlar” şeklinde hitap edilmiş. Böylesi profesyonellikten uzak bir anlayışla yazılmış bir yonetmeligi kabul etmiyorum!

Sayın yetkilinin yonetmeligin değiştirilmesine gerekçe olarak yaptığı konuşmada bahsettiği, “okul barış ortamının sağlanması” konusuna gelince: Öğretmen ve idareci arkadaşlarımla olan ilişkimden gayet memnunum. Öğretmenlerle, okul psikolojik danışmanları arkadaştır. Bunun aksi bir algı yaratılmasını kabul etmiyorum! Zaman zaman kurum içinde öğretmenlerle ve idarecilerle çatışıyor olabilirim. Eğer çatışıyorsam bilin ki çocukların haklarını savunmak icin çatışıyorum ama öyle bazılarının mecliste yaptığı gibi kavgalı, küfürlü, seviyesizce değil. Konuşarak, tartışarak. Herşeyin adabı olduğunu bilerek. Eğer diyorsanız ki hak savunuculuğu yapan bir meslek grubunu okulda istemiyoruz, bizlerin yoğrulduğu hamur bu. Gerekiyorsa çatışılır ve çatışmalar çözümlenir, iki fikrin çatışmasından "doğru" doğar. Bizim aramızdaki kişisel bir çatışma değil, mesleği icra etmekten zaman zaman doğan fikir ayrılıklarıdır. "Ne demek diğer branşlar ile PDR arasındaki çatışmayı ortadan kaldırmak falan". Kabul etmiyorum!

Şu ana kadar nasılsam, yapılan talihsiz ve bilimsellikten uzak açıklamadan sonra da duruşum değişmeyecektir. Ben bir okul psikolojik danışmanı ve eğitimciyim. Duruşum da mesleğime yakışan şekilde olmaya devam edecektir.

Bizim meslek onurumuz vardır sayın yetkili, üstelik de çok önemlidir ve korunmaya değerdir. Sizin de öyle ise yaptığınız bu garip şeyi değiştirin, yoksa mahkeme zoruyla değiştireceksiniz. Bunun icin elimizden geleni yapacağız.

Psikolojik Danisman tanımını yönetmenliğe geri koyana kadar, “Psikolojik Danışmanlık ve rehberlik kadrosuna sadece bu ısın eğitimini alanlar” atanır diyene kadar, alanın etik ilkelerine saygılı bir yönetmelik yapana kadar bu is daha bitmedi, bitirmeyiz.



- Posted using BlogPress from my iPhone