Ana haberde metal aritmetik programına katilan cocukların yarışması vardı geçenlerde. Başlık da "zeka küpü minikler!" bu başlık bana itici geldi ama burada yazacaklarım bununla ilgili değil.
Röportaj yapılan cocuklardan biri 5 yasında olduğunu söyledi. Kafadan yaptıgı toplamayı görünce şaşırmamak elde degil. Burada beni etkileyen toplama yapabiliyor olması degil, dikkatini yonlendirebiliyor ve çevredeki uyaranlardan kendisini soyutlamayı basararak üstün bilissel aktiviteleri gerceklestirebiliyor olması. Yani bir nevi beynini egitiyor.
"Acaba ben de Ege'yi göndermeli miyim?"
"Hatta göndermeli miydim?"
"Bunca zaman, zaman mı kaybettim yoksa?"...
...derken buldum kendimi.
Hırs mı yapıyorum yoksa makul bir endise mi yasiyorum?
Gitmese ne olur ki?
Şimdi Ege bu çocuklarla aynı sınıflarda okuyacaksa o zaman bastan 1-0 mı yani durum?...
Nerden cikti simdi bunlar?
Ege'yi farklı aktivitelere yönlendirmek ve potansiyelini gelistirme sansi vermek mi bu, yoksa kaygılanmis bir annenin gözünün dönmesi mı? yoksa sahalara yeni bir yarış atı mı sürme hazırlığındayım?
Göndereyim sevmezse gitmesin desem, o zaman istemediği hatta belki zorlandigi durumlarda vazgeçmenin normal olduğunu mu öğretmiş olurum. Bunu öğretmek istemem dogrusu.
Göndermezsem ilgisini nasıl keşfedecek? Farkli seyler denemeden kendisini nasıl tanıyacak? Potansiyelini nasıl yakalayacak? O çocuklarla aynı sınıfta okurken kendisini nasıl eksik hissetmeyecek? Hissederse hissetsin zaten hayatta illaki ondan bazı yönleriyle ileri durumda çocuklarla aynı ortamlarda olacak. Başetmeyi öğrensin, aşırı koruyucu olmaya gerek yok! yaklaşım bu mu olmalı?
Kendisinin talep etmesini beklemek zaten bastan anlamsız. Cocuk nerden bilecek Mental Aritmetigi yani?
Simdi ben burada abartiyor muyum? Yoksa bu dusunduklerimi dusunen baska anneler de var mi?
Göndermeli mi göndermemeli mi?
Cok bilen cok yanılır hesabı benimkisi...
Kaybolan Psikolog aranıyor!
Yazmanın tadına doyum olmuyor...
evet bu tür konuları hep düşünüyoruz. Sanırım hayatımız boyunca onları düşüneceğiz. gerekli gereksiiz...
YanıtlaSilEskiden hayat çocuklar için çok daha basitti. Bazen köye yerleşesim gelmiyor değil...Gerçi o da zor:)
Silkendimi bazen gereksiz endişelerimden oluşturduğum bir dağın altında kalmış buluyorum sonra offf ne oluyor şükür halime diyorum ama genede
YanıtlaSil-acaba gelişimi olması gereken yerdemi yoksa ileridemi-geridemi
-acaba onun yeteneğini keşfetmem gereken zamanı kaçırırsam
-gerçekten iyi bir gözlemci anne olamaz ve çocuğumu doğru yönlendiremezsem
-zekasını doğru kullanmasını öğretemezsem
-bu kadar panik olup yaşadığım endişe ve kaygılardan çocuğuma bıkkınlık yorgunluk yaşatırsam felen felan gibi soruları okadar çok soruyorum ki kendime :) işte ben bir anneyim ve anneliğide yaşayarak öğreniyorum :)
ha şu köye yerleşme fikrine gelince inan bana oralarda şehirlerden farksız
ha bukadar yaşadığım endişelerde yanlızmıyım hem evet hem hayır
Silevet çünkü baba bu konuda sıfır aman boşver akışına bırak modunda
hayır çünkü benim gibi düşünen hatta aralarında psikolog dahi olan güzel anneler var :)
Allahtan bizi anlayan arkadaslarımız var, arada toplasip desarj oluyoruz. İyi ki varsınız:)
YanıtlaSilvallahi ben hala sbs sonucuyla boğuşuyorum. egom ve ben öfke krizleri yaşıyoruz. şimdi böyle olmamın hiçbir anlamı yok, kızım daha mutlu olacak belki yeni okulunda, ama benim için yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakal durumları...
YanıtlaSilbir psikoloğun bile anne olunca bunları yaşamasını görünce, ben de normalim diyorum. hepimiz aynıyız demek ki. fazla bilinçli olmak da iyi değilmiş. :-(
Bir noktada hepimiz aynıyiz gercekten Banucum. Bazen hersey siyah ve beyaz kadar net ayrılmıyor.
SilBen para verilerek alınan her türlü eğitime karşıyım. Çok faydalı bir eğitim sistemiyse genel eğitim sistemine alsınlar. Batılılar meraklıdır böyle şeylere. Mesela Finlandıya'da var mı acaba ilkokullara mental matematik eğitimi verilmesi filan?
YanıtlaSilBen köye cessaret edemedim de 7.000 nüfuslu bir kasabaya taşındım. Çok mutluyum, keşke daha önce taşınsaymışım. Köyü de deneyeceğim en kusa zamanda.
Merak ettim, aradan geçen bunca zaman sonra köye taşındınız mı?
Silpsikologdeğilim ama bu yaz bu mmental kurslarla bende biraz haşır neşir oldum:) değişik bizim bilmediğimiz bir abaküs kullanıyorlar sonra alışınca ellerinde o vaarmmış gibi zihinden hesap yapıyorlar.. yeğenimin amcası bu sene burada kurs açtılar yeğenim 1 aylığına gitti ve 1. sınıftaki çocukta 1 ay bile farketti. ben şahsen ahmet büyüdüğünde bu metodu öğrenmesini iistiyorum ve giden her çocuk zevkle ve şevkle kurslara gitmek isteyen öğrenciler..
YanıtlaSilMental aritmetikle ilgili bir gazetede köşe yazısı okumuştum. Çok açıklayıcıydı. Sonuçta ben kendi kararımı verdim. Dışarda serbestçe oynasın mental aritmetiğe gideceği zamanlarda ya da bir spor yapsın dedim.
Sil