Son Sözüm

Canım anneannem, benim yarı annem, senin emegin çoktu üzerimde, senin emegin daha çok onların üzerinde. Cok uzgunum,yetisemedim seni son kez gormeye, gelemedim, vedalasamadim son aninda. Umarim sen benim gorduklerimi gormemissindir, umarim aklimdaki sorularımı sen de sormamissindir. Biliyorum, var onların da kabul etmek istemediğim açıklamaları, belki onlar da üzgün gercekten ama sonuca bakarım ben. Soyle annem, ben kime ne diyim? Söylemeden bilinsin hissettiklerim, yüzlerine vurmadan gitsin yerine sitemlerim.Hangibirine üzüleyim? Sen de bir anneydin belki affeder senin yüreğin ama söyle, ben nasıl eskisi gibi sevebilirim. En değerlilerimizdiniz, anlamadılar mı? İçlerinde yasadılar belki seni ama yine de kimse suçlamasın bu hissettiklerinden dolayı beni. Ailem, sizleri seviyorum, sizin bir butun olduğunuzu görmek istiyorum, dedecim, anneannecim sizi cok ama çok özlüyorum.
Huzur icinde yatın.

Bugün icimde kalan bir duygumu yazmak istedim.
Bugünlerde yaşadığım, atlatacagimi bildigim ama yine de içimdekileri yazma ihtiyacımı tutamadığım böyle anları çok nadir yasarım. Bu blogu oğlum icin, oglum hakkinda hazirliyorum ama bu yazım sadece benim icin.